Serce mówi tak. Umysł mówi tak. Wszystko we mnie mówi tak. Pewne mechanizmy zachodzą we mnie z prędkością światła, kiedyś potrzebowałam o wiele więcej czasu żeby do swego życia dopasować nowe elementy. Teraz już nie. Teraz w jednej chwili zdałam sobie sprawę, że jeśli to szczęście, wewnętrzny spokój, pewność, zaufanie i radość mam czuć zawsze to wystarczy tylko wyciągnąć rękę. I już jestem tam gdzie jest mi bezpiecznie. W jego oczach czuję się piękna.
Ja nie jestem do kochania i adorowania. Nie potrafię się jeszcze ciągle przyzwyczaić do tej cudownej ilości piękna w moim życiu. Ale Boże, wiem, że masz rację. Zawsze miałeś.
I niech to trwa wiecznie.
19 października 2008
Mr Darcy
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
7 komentarzy:
A co mówi wątroba...?
I kiszka...?
I ucho wewnętrzne...?
Tellur swoim zwyczajem przeprowadza sekcję uczuć :] Ja tam się cieszę, że dwie osoby więcej są szczęśliwe, choćby miało to wysłać Krzysia na wycieczkę do Rygi. Nawet Wasze szczebiotanie na forum mnie nie irytuje (ciekawe, jak długo? :D). Powodzenia!
Tellur- zazdrościsz i tyle;)
Iwa- pewnie w końcu przejdzie na pm i maile;) i dziękujemy:)
Pm, maile... bez sensu. Ja bym zaczęła od zaznaczania ołówkiem odpowiednich fragmentów w książkach Jane Austen i zostawiania egzemplarzy pod starym drzewem...
skieruję ten wniosek do odpowiedniej instancji bo pomysł mi się podoba...
Is there somethig I should know about? Bo ja tylko wiem, o co biega w 'Dumie i uprzedzeniu', bo czytać nie czytałem^^'
hm... generalnie w całej Jane Austen i np siostrach Bronte generalnie chodzi o to samo;)
Prześlij komentarz