,,Cloudy" Simon&Garfunkel

Obserwuję u siebie powroty. Na przykład powrót do muzyki Simon&Garfunkel. Bałam się słuchać ,,Bridge over Troubled Water"... Ale, że muszę napisać pracę ,,Społeczny aspekt twórczosci S&G" to trzeba wprowadzic się w nastrój. No i jest. Zacznijmy od czegos lekkiego jak chmury na letnim niebie. Potem przyjdzie czas na inne. Cloudy jest piękne bo jest zwykłe. Żadne tam wydumane wyobrażenia, cele, słowa. Co z tego, że mówi o problemach i niezdecydowaniu? Ale przez linijki tekstu przenika nadzieja. I promienie słońca, które w końcu wyjdzie zza chmur. Zawsze wychodzi.

the sky is gray and white and cloudy
sometimes i think it's hanging down on me
and it's a hitchhike a hundred miles
i'm a raga-muffin child
pointed finger-painted smile
i left my shadow waiting down the road for me a while

cloudy
my thoughts are scattered and they're cloudy
they have no boreders, no boundaries
they echo and they swell
from tolstoi to tinkerbell
down from berkeley to carmel
got some pictures in my pocket and a lot of time to kill

hey sunshine
i haven't seen you in a long time
why don't you show your face and bend my mind?
these clouds stick to the sky
like a floating question why
and they linger there to die
they don't know where they are going, and, my friend, neither do i

cloudy
cloudy