***

Śpieszmy się, śpieszmy się kochać ludzi i mówić im jak bardzo są dla nas ważni, bliscy i jak bardzo ich kochamy. Śpieszmy się, zróbmy to teraz, zaraz a nie za godzinę bo za godzinę możemy już nigdy nie mieć tej szansy. Bo nie zdążymy mrugnąć powiekami a już ich nie ma. Znowu.

Życie to nie... chciałam napisać, to nie bajka. Ale przecież czasem a nawet często jest. Jest naszą prywatną bajką. Tylko gdzieniegdzie w scenariuszu bajki pojawia się zły wilk, czarownica albo ciemna, obezwładniająca noc. I jak tu uratować świat, znaleźć księcia i zbudować niezłomne królestwo?

Te kilka nieporadnych zdań jest kompletnie bez sensu. Ale niech i tak zostanie. Choć to trudne to mam szczerą chęć Boże wierzyć, że w dalszym ciągu wiesz co robisz. Że to nie jest za dużo dla jednej osoby. Że to jest najlepsze rozwiązanie. A przynajmniej, że jest to rozwiązanie, które ma jakiś cel.

Coś się kończy, coś się zaczyna?