Moja Lorelai
na początku było Słowo
i od słowa się zaczęło
od słów... niewinnych
słów
patrzyłem i słuchałem
i myślałem
jak dziecko... wciąż
dziecko
przelotny uśmiech
przypadkowy dotyk
wyznanie... nie
nieważny
a więc trwam
w bagnie życia
próbując zapomnieć
to co się niewydarzyło
10 komentarzy:
przepraszam, że wtedy nie poszłyśmy na spacer po warszawie połączony ze straszeniem dzieci.... :-(
a kiedy miałysmy iść?
zawsze możemy:))
miałyśmy kiedyś jak ci było źle. chodzić po ulicy i straszyć dzieci... albo zabierać im lizaki... albo takie tam...
No to ponawiam. na razie aż tak źle mi nie jest ale zawsze można sobie humor poprawić. albo idźmy na estetyczny spacer do parku i poróbmy zdjęcia!
możemy, ale musisz coś zrobić żeby mi się chciało, bo na razie to mam ochotę połozyć się na łóżku i umrzeć... i źle mi z tym, że mam życie zaplanowane do lipca... pewnie nawet każdy dzień... to jest smutne...
Jesli ci to trochę polepszy humor to Ci powiem że mi tez jest źle. Jakoś tak beznadziejnie.
już mi lepiej, kupiłam sobie spódnicę :-)
Ach te kobiety:))
ty ania powinnaś mnie zrozumieć.... ;-(
Ależ rozumiem, jak najbardziej. Terapia zakupowa jest naprawdę skuteczna:))
Prześlij komentarz